Nieuws

De oorzaak van hersenloze landschapskantoren? “WBA”

20 november 2017

Op zijn persoonlijke blog gaat de voorzitter van de FOD Sociale Zekerheid Frank Van Massenhove op zoek naar de oorzaak van hersenloze landschapskantoren. "WBA", stelt hij, oftewel “wereldberoemde architecten."

“Enkele jaren geleden was ik op een internationaal congres over de werkplek van de toekomst. Die moet stimuleren, inspireren en het gemeenschapsgevoel vergroten, daar waren alle sprekers het over eens. Plots werd het een congresganger te veel. ‘Als jullie dat allemaal zo vinden, waarom zijn onze werkplaatsen dan zo lelijk, lawaaierig en beige?’, sneerde ze. Het panel was even door de bliksem getroffen. Jim brak de ongemakkelijke stilte en mompelde: ‘WBA. Wereldberoemde architecten’.”

 

“Zo’n WBA is Richard ‘Centre Pompidou’ Rogers. Hij ontwierp het gerechtsgebouw van Antwerpen, alias het Vlinderpaleis. En toegegeven, hij creëerde een magnifieke knik in de Antwerpse skyline. Alleen, je mag er niets aan veranderen, vertelden mensen me die een 21-eeuwse werking wilden installeren en op het nagelvaste contract botsten dat Rogers Inc. met de Belgische staat had afgesloten. Zelfs voor het opbreken van een hemeltergend lawaaierige tegelvloer is de toestemming van het architecturale godenkind nodig. De Antwerpse justitiedienaars zitten voor eeuwig en een dag gevangen in hun weinig begeesterende kantoortjes.”

 

De hele structuur veranderen

 

“Je moet de hele structuur van een organisatie veranderen, je moet macht overdragen, anders verandert er niets”, stelt Van Massenhove.

 

“Creatieve organisaties beslissen eerst hoe plat de organisatie moet zijn, over welke punten de teams niet kunnen beslissen en hoe maximaal plaats- en tijdonafhankelijk kan worden gewerkt. Daarna laten ze de mensen de werkomgeving creëren. Pas dan bouwen ze een gebouw rond de organisatiecultuur. Als dat gebouw een architecturaal wonder is, zoveel te beter. Ieder ding van schoonheid is een eindeloze bron van vreugde en de mensen zullen trots zijn erin te mogen werken. Maar ze zullen bovenal gelukkig zijn, omdat vooral in hen is geïnvesteerd.”

 

“Het lijkt een ingetrapte deur, en toch moet het gezegd want blijkbaar is het veel politici, privémanagers, topambtenaren ontgaan. Gelukkige mensen zijn veel minder ziek en een pak productiever.”