Opinie
"Oef, de elektronische registratieplicht is voor de architect verleden tijd!"
Kati Lamens, voorzitter NAV • 1 december 2015
Goed nieuws, ware het niet dat dit slechts het minimale topje van de ijsberg is. En in tegenstelling tot de echte, hoogst alarmerende klimaatverandering is er vooralsnog weinig te zien van een administratieve klimaatverandering die de rest van die ijsmastodont kan doen smelten. Soms heb ik de indruk dat wij, architecten, een menselijke variant van de cavia’s vormen. Een variant die als gek moet rennen om de administratieve mallemolen aan het draaien te houden.
Voor alle duidelijkheid: wij zijn zeker niet bang van enige complexiteit. Integendeel, het is onze taak om een verwarrend veelvoud aan eindjes samen te knopen tot een coherent en zinvol geheel, in casu een project waarin alle randvoorwaarden tot een geslaagde mix zijn samengebracht. Maar die boeiende opdracht wordt jammer genoeg te dikwijls bemoeilijkt door een overdaad aan losse eindjes, lees: overbodige administratieve verplichtingen.
Om maar één voorbeeld te nemen: een goede ruimtelijke ordening vereist een intelligent regelgevend kader, maar ontaardt in de praktijk en op alle mogelijke beleidsniveaus in een onverteerbare gulp aan regeltjes. Dezelfde wildgroei zien we voor alle andere regelgevingen waarmee wij rekening moeten houden. Rekening houden is dan nog een eufemisme. Voor we het weten, komt – mijn verontschuldigingen voor het juridische jargon – onze aansprakelijkheid in het gedrang. Dat vreet telkens weer energie die we beter in onze kerntaken zouden investeren. Want die kerntaken komen onze opdrachtgevers en de maatschappij in haar geheel ten goede, wat van het gejongleer met de losse eindjes niet kan worden gezegd.
Maar er is hoop. Van die elektronische registratieplicht zijn we alvast verlost. De uitdaging is nu om onze lobbymachine blijvend te oliën en de administratieve ijsberg snel verder af te bikken voor onze wet- en regelgevers er weer een extra laag bovenop plaatsen.
Bronnen
- DIMENSION 38