Nieuws

'Kleinschaliger wonen is de toekomst voor woonzorgcentra' (Lander Vermeerbergen - KU Leuven)

21 april 2020

In veel woonzorg­centra wonen en leven bewoners in grote groepen samen. Niet zo in Mandana (osar architects) in Genk. Zowel de architectuur als de visie achter de benadering van de bewoners is uniek in Vlaanderen.

Woonzorgcentrum Mandana - osar architects. Foto: © Stad Genk

Mandana maakt deel uit van het Zorgbedrijf Ouderenzorg Genk (ZOG). Mandana staat voor kleinschalig genormaliseerd wonen voor dementerende ouderen. “Van kleins af aan vinden we een warme thuis belangrijk" aldus Jos Aben (directeur ZOG) op genk.be. "We worden geboren in een warm nest en ruilen het ouderlijk huis in voor een gezellig kot. Nog later gaan we alleen wonen en bouwen opnieuw een nest. Je legt altijd iets van jezelf in je woonst. Dat gevoel willen we de zorgbehoevende oudere ook geven, we willen dat Mandana aanvoelt als een nieuwe thuis.”

 

De Mandana-site is opgebouwd als een woonwijk, met over het terrein witte huizen met private tuintjes, terrassen en een grote gemeenschappelijke buitenruimte op het middenplein. De 96 zorgbehoevenden wonen er in communiteiten van telkens acht bewoners. Ieder huis telt twee niveaus, met op ieder niveau één woongroep. In die woongroep heeft iedere bewoner zijn eigen kamer met badkamer en deelt de groep een grote keuken, leefruimte en zithoek. De communiteit is ingericht zoals een huis, dus geen lange gangen, wel huiselijkheid.

 

Werkbaar werk

Lander Vermeerbergen, postdoctoraal onderzoeker en plaatsvervangend docent aan de KU Leuven, schreef samen met Geert Van Hootegem, gewoon hoogleraar aan de KU Leuven en algemeen directeur van het Hiva, een paper over de onmogelijkheid van social distancing in klassieke woonzorgcentra. Beiden schuiven het kleinschalige wonen naar voren als het model van de toekomst.

 

"Ik heb hier eerder onderzoek naar gedaan en vastgesteld dat kleinschalig wonen in wzc’s werkbaar werk oplevert", zegt Vermeerbergen in De Standaard. "Vergeet niet dat daarover al voor deze epidemie veel klachten waren. 46,5 procent van de zorgverleners in de woonzorg­centra zei dat zijn job emotioneel te belastend is. 50 procent stelde te moeten werken onder voort­durende tijdsdruk. Er zijn veel meer bewoners met een zwaar zorgprofiel dan vroeger en het aantal personeelsleden is niet evenredig gestegen."