Nieuws
“Gemeenten die zorgeloos blijven verkavelen, rijden zichzelf in de vernieling”
3 april 2019
ID Wouter Van Vooren
"In bepaalde kringen wordt wel eens beweerd dat de betonstop niet nodig is omdat urban sprawl (oftewel stedelijke wildgroei nvdr.) historisch gezien "eigen" is aan Vlaanderen. Op oude kaarten blijkt inderdaad dat gehuchten, linten en verspreide bebouwing onderdeel waren van ons landschap. Maar een belangrijk element hierin is dat die bebouwing in functie stond van de landbouw. Het wordt problematisch wanneer ontwikkelingen niet meer op de landbouw gericht zijn. Dat is precies wat er al decennialang aan de hand is."
"De maatschappelijke kosten van de ruimtelijke versnippering zijn lang onzichtbaar gebleven, maar de laatste jaren komen ze steeds meer aan de oppervlakte. Files reiken nu ook tot in de Dorps- en Schoolstraat. Gemeenten hebben het steeds moeilijker om hun infrastructuur te onderhouden. Gemeentelijke zwembaden en bibliotheken sluiten voorgoed hun deuren. Dit houdt rechtstreeks verband met ons versnipperd ruimtegebruik. Dat gemeenten krap bij kas zitten, hoeft niet te verbazen: bij verspreide bebouwing is er immers 10 keer meer infrastructuur nodig per gebouw dan in een stadskern."
Kernversterking
De VRP pleit niet voor een massale volksverhuizing naar de stad. "De rijkdom van Vlaanderen ligt net in onze diverse woonomgevingen. Laten we die rijkdom koesteren – en toekomstgericht maken. Dit kunnen we door op een doordachte manier dat wat er al is, te verbeteren en te transformeren (oude, energieverslindende wijken bijvoorbeeld). Dit betekent in de eerste plaats kernversterking. De voorzieningen terug naar de kern brengen zodat bewoners er met de fiets, te voet of met het openbaar vervoer naartoe kunnen. Mensen terug naar de dorpskern en dichter bij elkaar brengen - mét behoud van privacy en met aandacht voor voldoende groen."
"Dat aan het versnipperd ruimtegebruik een prijskaartje hangt, moge onderhand duidelijk zijn. En de rekening moet betaald worden. De VITO-studie toont aan dat we per jaar een miljard of meer aan maatschappelijke kosten sparen door zorgvuldiger om te springen met onze ruimte. We kunnen kiezen voor meer belastingen, gemeentelijke opcentiemen, rekeningrijden … of we kunnen het probleem bij de wortels aanpakken: verdere ruimte-inname onmiddellijk terugdraaien met een sterk beleid en de nodige instrumenten om dat beleid uit te voeren. Misschien noopt de klimaaturgentie ons om beide te doen?"