Opinie

"De architect, steeds meer werfslaaf?"

Kati Lamens, voorzitter NAV • 24 november 2016

Verdeel en heers: de Macedoniƫrs gebruikten de tactiek al om de Griekse stadsstaten onder de knoet te houden. Nihil novi sub sole, kunnen we in dezelfde stijl vervolgen. De architect, in het verleden de onbetwiste bouwmeester, glijdt steeds meer af naar de status van werfslaaf.

In ruil voor een hongerloon sloven we ons elke dag opnieuw uit en torsen we een Sisyfuspakket aan aansprakelijkheden op onze schouders. Draagbaar is dat al lang niet meer, maar we ploeteren onverdroten verder, elk voor zich. En daar wringt net het schoentje. Zolang we ons op ons eigen eilandje uitsluitend concentreren op ons eigen ding, blijven we vastgeklonken in het isolement van ‘divide’.

 

Nochtans hebben we alle troeven in handen om de stap naar ‘impera’ te zetten. Wij zijn de uitgelezen bouwpartner om het management van bouwprojecten op ons te nemen. Wij zijn als enige in staat om esthetiek, ruimtelijke ordening, duurzaamheid, mobiliteit, efficiëntie, planning en budget te bundelen tot een coherent geheel. Wij beschikken over de noodzakelijke helikopterview om alle details hun juiste plek in het geheel te geven.

 

Het probleem is dat we aan die opdracht moeten beginnen met een loodzware rugzak, waarin we onze achterhaalde deontologie en een al even hopeloos verouderde Architectenwet meezeulen. Twee zaken die dringend aan bijsturing toe zijn. Wat die aanpassing moet behelzen, moeten wij zelf uitmaken. Niemand zal het in onze plaats doen. Dat betekent dat we met z’n allen een gezamenlijke visie moeten ontwikkelen: beroepsorganisaties, orde, opleiding, culturele verenigingen. We hebben nood aan een FC Architects United. Wie de Pep Guardiola van dat team wordt, is mij om het even. Als hij of zij de neuzen maar in dezelfde richting zet en resultaten boekt. Dat we fraaie patronen op de mat kunnen leggen, hebben we afdoende bewezen. Het wordt tijd dat we eindelijk scoren.

Bronnen
  • DIMENSION 42